Zawilce to bogata grupa bylin należąca do rodziny jaskrowatych, wytwarzająca ozdobne, kielichowate kwiaty o centralnej wypukłości z pręcikami, pojedyncze lub zebrane w wierzchołki i baldachy. Jak uprawiać zawilce i o czym pamiętać przy ich sadzeniu i pielęgnacji?
Wywodzą się z terenów o klimacie umiarkowanym, a w Polsce często spotykane są w stanie dzikim. W zależności od odmiany zawilce kwitną od wiosny do jesieni i są całkowicie lub częściowo zimotrwałe.
Zawilce – polecane odmiany ogrodowe
Jednym z najpiękniejszych gatunków ogrodowych jest zawilec wielkokwiatowy. Od maja do czerwca zachwyca wyglądem swoich śnieżnobiałych pięciopłatkowych kwiatów, wyrastających pojedynczo na nagich pędach.
Innym efektownie wyglądającym gatunkiem jest zawilec japoński, dorastająca do 90 centymetrów wysokości bylina o różowych kwiatach zebranych w luźne wiechy, wyrastających na wysokich oraz sztywnych łodygach.
Często wybieranym do uprawy gatunkiem jest również zakwitający wczesną wiosną zawilec gajowy. Jest niewielką rośliną o wysokości do 20 centymetrów, wykształcającą białe, błękitne lub różowe kwiaty wyrastające na szczytach pędów. Ciekawe odmiany sadzonek i cebulek kwiatów ogrodowych znajdziesz na stronie Świat Kwiatów.
Stanowisko
W zależności od wybranej odmiany, zawilce charakteryzują się różnymi wymaganiami glebowymi, więc podzielono je na cztery grupy. Pierwsza grupa odmian wymaga przepuszczalnej i zasobnej gleby oraz częściowo zacienionego stanowiska.
Druga grupa preferuje przepuszczalne i żyzne podłoża, znajdujące się w słońcu lub półcieniu. Odmiany należące do trzeciej grupy najlepiej rozwijają się na glebie lekkiej i piaszczystej, w pełnym słońcu. Pozostałej części odpowiadają wilgotne i nawożone podłoża, w słońcu lub częściowym cieniu.
Sadzenie i pielęgnacja
Zawilce sadzimy zazwyczaj jesienią, w taki sposób aby ich bulwy znajdowały się około 5-8 centymetrów poniżej gleby.
Pielęgnacja i sadzenie zawilców zależy od konkretnego gatunku. Zawilec japoński najlepiej sadzić w dużych grupach, w 30-centymetrowych odstępach. Rośliny te nie tolerują przesadzania, a na zimę wymagają okrycia grubą warstwą z torfu, liści czy igliwia.
Odmiany mieszańcowe najładniej prezentują się sadzone większymi grupami pod drzewami. Przekwitłe kwiatostany powinny być ścinane, a na zimę młode rośliny okryte warstwą liści lub torfu. Zawilce wielkokwiatowe sadzimy po 12 roślin na 1m2, a w czasie kwitnienia umiarkowanie podlewamy.
Zawilec gajowy jest trującą rośliną, dlatego powinniśmy unikać jej kontaktu ze skórą. Wysadzamy go po 16 roślin na 1 m2, najlepiej w towarzystwie późniejszych bylin, ponieważ latem jej część nadziemna zasycha.
Zagrożeniem dla zawilców są nicienie liściowe oraz zawilcowa śnieć. Mogą zostać uszkodzone przez gąsienice czy ślimaki, są także podatne na działanie mączniaka.
Przeznaczenie
W zależności od odmiany zawilce możemy uprawiać na rabatach bylinowych, terenach lesistych czy w ogródkach skalnych. Ładnie prezentują się także w ogrodach naturalistycznych, pod drzewami lub przy wschodnich ścianach budynków. Niektóre gatunki są doskonałe na obrzeża roślin drzewiastych lub do obsadzania skarp. Więcej o uprawie zawilców przeczytasz tutaj.
(artykuł sponsorowany)
