Kierunek Zdrowie. O noworocznej depresji

 

Gdy opadnie confetti, a szampan przestanie musować w sylwestrowym kieliszku, niektórzy mogą poczuć się źle. Choć depresja noworoczna nie jest terminem medycznym, dobrze oddaje mieszaninę uczuć, jakie mogą się w nas pojawić wraz z mijaniem kolejnego roku.

 

Oto fragment rozmowy z gościem programu, którym będzie dr Wojciech Sołtys, kierownik oddziału psychiatrii w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym nr 4 w Bytomiu i zastępca dyrektora ds. Centrum Zdrowia Psychicznego tego szpitala.

 

Zmęczenie. Zazwyczaj czuję się zmęczony tym, co pod koniec roku musieliśmy robić bardzo szybko i bardzo nagle. Szczerze mówiąc, od paru lat to chyba nie ma nawet większego znaczenia, czy rok się skończył, czy jest już następny. Bo jesteśmy w jakiejś ciągłości, w kontinuum. Wydaje mi się, że jeżeli będziemy zbyt dużą wagę do tego końca roku przewiązywać, to na zdrowie nam to nie wyjdzie.

 

 

To jest dla wielu osób trudny okres i to nie jest mit. Depresja, czy to świąteczna, czy to noworoczna, to jest takie pojęcie w medycynie bardzo często stosowane, ponieważ okres końca roku wiąże ze sobą wiele czynników, które wpływają na pogłębieni stanu psychicznego i to są zarówno czynniki obiektywne, jak np. brak światła słonecznego. Wiadomo, – krótki dzień, wtedy depresje sezonowe nasilają się. Badania potwierdzają, że to nie jest mit, że im tego słońca mniej, tym czujemy się gorzej. Do tego dochodzi zmęczenie tym wszystkim, co niesie okres okołoświąteczny. To jest bardzo trudny okres dla wielu osób. Także dla tego, że mamy oczekiwania i presję, żeby było cudownie.

Mamy wspomnienia tego dzieciństwa sielsko-anielskiego, jak to kiedyś z perspektywy dziecka było, a teraz tak nie jest. Wielu z nas w tym czasie jest samotnych, odczuwa  z tego tytułu presję. I trudno im się z tym faktem w życiu pogodzić.

 

 

Ale nie zawsze będzie lepiej. 

 

 

Obchodźmy sylwestra hucznie, ale po swojemu. To znaczy nie dajmy się porwać  jakiemuś szałowi, żeby robić takie rzeczy, na które nie mamy ochoty. Bo to naprawdę nie jest fajne pożegnanie starego roku, ani rozpoczynanie kolejnego. Bo jak rozpoczynam coś, robiąc coś wbrew sobie, to dalej będę to robił wbrew sobie. Wtedy depresja, czy to po nowym roku, czy później, jest murowana. Więc pilnujmy, żeby ten sposób, w jaki ten najbliższy czas spędzimy, był nasz. Wybrany przez nas, autentyczny i zgodny z nami.

 

 

Nie musi być hucznie. A poza tym dla każdego hucznie znaczy co innego. Nie każdemu witanie nowego roku będzie się też oczywiście kojarzyć z radością.