W Regionalnym Instytucie Kultury eksperci rozmawiali o rozwoju parków kulturowych. Konferencja poświęcona tej tematyce miała na celu przedstawienie procesu tworzenia i funkcjonowania parków kulturowych jako form ochrony konserwatorskiej oraz narzędzi ochrony miejskiego krajobrazu kulturowego.
ZOBACZCIE KONIECZNIE TOP 5 NEWSÓW SILESIA FLESZ! [24-30.09.2018]
„Brak dobrego planowania przestrzennego i ochrony krajobrazu mści się w wymierny sposób. W wielu miejscach zaczyna się obecnie dostrzegać relacje między planowaniem przestrzennym i ochroną zabytków jako całych obszarów a ekonomią. Zmienia się świadomość społeczna, ludzie oczekują więcej od przestrzeni publicznej, która ich otacza, także w zakresie ochrony konserwatorskiej. Pojawiają się także pierwsze symptomy zmiany w myśleniu o przestrzeni historycznej i kulturowej. Istnieje szansa, że przełoży się to na zmianę myślenia o planowaniu przestrzennym w ogóle” – zaznaczył podczas konferencji Henryk Mercik, członek Zarządu Województwa Śląskiego.
Park kulturowy jest jedną z form ochrony zabytków w Polsce. Tworzony jest w celu ochrony krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyróżniających się krajobrazowo terenów z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tradycji budowlanej i osadniczej. Park kulturowy może być powoływany przez radę gminy bądź związki gmin. Wymagane jest określenie sposobu ochrony oraz zakazy i ograniczenia związane z różnego rodzaju działalnością budowlaną, gospodarczą czy też sposobami korzystania z zabytków. Na liście Narodowego Instytutu Dziedzictwa znajdują się cztery parki kulturowe z województwa śląskiego: cmentarz żydowski w Żorach, obszar staromiejski w Bieruniu, „Hałda Popłuczkowa” w Tarnowskich Górach oraz obszar grobli w Bieruniu. Parki kulturowe o szczególnej wartości dla kultury mogą zostać uznane za pomnik historii, a nawet wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Źródło i foto: Slaskie.pl
