Ma 56 lat i zdiagnozowane w listopadzie 2011 roku SLA (stwardnienie lateralis amyotrophica) – od czasu poznania „wyroku” życie bytomianina, Tomasza Partyki, nie jest takie samo. Pierwsze objawy choroby zaczęły się już we wrześniu rok wcześniej – skurcze lewej ręki i zanik mięśni w lewej górnej kończynie. Później dolegliwości nasiliły się, a ich skutkiem był niedowład prawej ręki. Jedynym pozytywnym aspektem był fakt, że odruchy w kończynach górnych były osłabione, ale zachowane. Tuż po zdiagnozowaniu stwardnienia bocznego zanikowego pan Tomasz uczestniczył w leczeniu eksperymentalnym z wykorzystaniem implantacji mezenchymalnych komórek macierzystych. Ponadto, 20 sierpnia 2013 roku pacjent przeszedł operację – wewnątrzrdzeniową realizację kanałową mezenchymalnych trzonu komórki. Na niewiele się to jednak zdało i jego dzisiejsza rzeczywistość to konieczność poruszania się na wózku inwalidzkim z powodu bezwładu nóg i rąk.
Nie pomogły terapie niemieckie ani amerykańskie leki. Tym, co na dziś może wpłynąć pozytywnie na rzeczywistość pana Tomasza, to zgromadzenie środków finansowych, które umożliwią mu poszukiwanie nowych dróg leczenia i ulgi w cierpieniu. Tomasz Partyka jest podopiecznym Fundacji Avalon – na jej konto można wpłacać datki, które przysłużą się kontynuowaniu drogiej i eksperymentalnej kuracji z SLA. Jak można pomóc Tomaszowi Partyce? Np. przekazując swój 1% podatku. Wszystkie szczegóły znajdziecie na zdjęciu, dołączonym do artykułu.
Więcej o chorobie:
SLA, czyli stwardnienie boczne zanikowe (łac. sclerosis lateralis amyotrophica), jest postępującą, neurologiczną chorobą, która prowadzi do niszczenia pewnej specyficznej grupy komórek nerwowych (motoneuronów) odpowiedzialnych za pracę naszych mięśni. W czasie rozwoju choroby dochodzi do powolnego, ale systematycznego pogarszania się sprawności ruchowej, a w późniejszych etapach nawet do całkowitego paraliżu i ostatecznie śmierci poprzez zatrzymanie pracy mięśni oddechowych.
SLA częściej występuję u mężczyzn niż u kobiet; SLA atakuje głównie ludzi w V i VI dekadzie życia a średnio chorzy w momencie zdiagnozowania mają 55 lat, nie oznacza to jednak, że chorymi nie mogą być osoby starsze albo młodsze, czasem nawet w wieku kilkunastu lat. Średni czas trwania choroby wynosi około 2,5 roku od momentu postawienia diagnozy. Jednak należy pamiętać, że SLA w swoim przebiegu jest chorobą bardzo indywidualną, więc tzw. okres przeżycia może wahać się w bardzo szerokich granicach. Ponad 1/4 chorych przeżywa więcej niż 5 lat w tym wielu powyżej 10 lat (około 5%).
