Niedawno zakończyła się renowacja witrażu odkrytego w Panewnikach, która przywróciła jego pierwotny stan. Renowację na zlecenie przeprowadziła firma Witraże Krzemień Żuber Monika i Marzena Thiele-Janeczko s.c. wraz z pracownią stolarską Relief Rafał Twardoch.
ZOBACZ TAKŻE: TOP 5 SILESIA FLESZ
Na wiosnę 2018 roku informowaliśmy o odkryciu dokonanym w niepozornym budynku przy ul. Bronisławy. Jacek Kuczyński, inspektor nadzoru w Dziale Technicznym Komunalnego Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej, który jest miłośnikiem historii i bywając w budynku z racji swych zawodowych obowiązków, za każdym razem był zaintrygowany witrażem w oknie klatki schodowej. Jego wyszukana forma nie dawała mu spokoju podpowiadając, że jego twórca musiał być wysokiej klasy artystą i postanowił przyjrzeć mu się bliżej. Odkrył, że twórcą wykonanego w 1936 roku witrażu jest Fryderyk Romańczyk wybitny artysta witrażysta, zafascynowany młodopolską sztuką secesyjną oraz motywami przyrodniczymi. Jacek Kuczyński wszedł w kontakt z urzędnikami Miejskiego Konserwatora Zabytków, którzy byli równie zaskoczeni odkryciem. KZGM, doceniając wagę artystyczną i historyczną dzieła zdecydował się na prace konserwatorskie witrażu, by mógł cieszyć oko przez następne lata.
Niedawno zakończyła się jego renowacja, która przywróciła jego pierwotny stan. Renowację na zlecenie przeprowadziła firma Witraże Krzemień Żuber Monika i Marzena Thiele-Janeczko s.c. wraz z pracownią stolarską Relief Rafał Twardoch. Prace konserwatorskie polegały na wymianie okna na półpiętrze klatki domu mieszkalnego przy ul. Bronisławy 8 wraz z naprawą witraży i wstawieniem brakującej jednej z kwater. Drewno oryginalnej ramy okiennej nie nadawało się do naprawy ze względu na spróchnienia i ubytki. Prace konserwatorskie dotyczące witraży polegały na zachowaniu istniejących szkieł w stanie niezmienionym, sklejeniu oraz uzupełnieniu brakujących elementów, wymianie skorodowanego ołowiu
oraz szczegółowym ich umyciu.
Ponieważ w oknie składającym się z sześciu kwater brakowało jednej części, została ona wypełniona witrażem wykonanym tradycyjną techniką, ze szkieł jak najbardziej zbliżonych do oryginału w podobnej kolorystyce. Nie zachowały się żadne resztki szkieł z brakującej kwatery, ani zdjęcia dokumentujące jak wyglądała. Kompozycja została zaprojektowana zgodnie z rysunkiem linii i kształtów kwater wokół niej. Wytłuczone elementy zostały odtworzone przy użyciu szkła o zbliżonym do oryginału charakterze struktury i koloru w oparciu o wzornik szkła antycznego, grubości 3-4 mm, produkowanego przez Hutę Szkła Jasło oraz szkła katedralnego amerykańskiej firmy Wissmach. Inspektor nadzoru z ramienia KZGM Jacek Kuczyński jest zadowolony z efektów restauracji witrażu i podkreśla, że było to ciekawe doświadczenie z punktu widzenia teorii konserwatorskiej, gdyż wiązało się z koniecznością rekonstrukcji brakującej kwatery przy braku jakichkolwiek materiałów ikonograficznych.
– Jako inwestorzy preferowaliśmy rekonstrukcję barwną brakującej kwatery, co wiązało się z pewnym kreacyjnym i twórczym charakterem prac, chociaż w tradycyjnej zachodnioeuropejskiej doktrynie ocenianą negatywnie. Myślę jednak że osiągnięty efekt w pełni usprawiedliwia zastosowane przez nas podejście do tego dzieła, zaakceptowane zresztą przez komisję konserwatorską i pozytywnie przez nią ocenione – podkreśla Jacek Kuczyński.
źr. UM Katowice
