Do niesamowitego odkrycia doszło w budynku cegielni we wsi Lisowice na Śląsku. Polscy paleontolodzy odnaleźli szczątki wielkiego zwierzęcia sprzed ponad 200 milionów lat.
Gramy w kolejową grę, szukając dzików niszczących osiedla i jadąc różowym autobusem ? ZOBACZCIE TOP 5 SILESIA FLESZ
Nazwa pochodzi od wsi Lisowice na Śląsku , w południowej Polsce, gdzie znaleziono jedyny znany okaz, a nazwa bojani honoruje Ludwiga Heinricha Bojanusa (1776-1827), niemieckiego lekarza i przyrodnika, który prowadził pionierską pracę w dziedzinie anatomii porównawczej i paleontologia.
Lisowicia bojani https://t.co/C0mdgLaM84
This elephant size Dicynodont, the largest of its kind, walked with an erect posture. The fossil has been known since 2008 but was formally described only in 2018. pic.twitter.com/uThmuDbKdz
— Lukas VF Novak (@animalculum) November 23, 2018
Przełomowego odkrycia dokonali doktor Grzegorz Niedźwiedzki, oraz profesor Tomasz Sulej. Efekt prac naukowców z Polski opublikowano w magazynie „Science”. Okazuje się, że skamielinę znaleziono w miejscu, z którego niegdyś wydobywano glinę służącą do wyrobu cegieł.
Właśnie tam, w roku 2006, badacze otrzymali wiadomość o znalezieniu fragmentu kości. Początkowo sądzili, że kości to szczątki zauropodów. Po analizach okazało się jednak, że to szczątki należą do największego i nieznanego jeszcze dicynodonta – czytamy na portalu RMF24.pl
Badania w Lisowicach trwały 11 lat. W tym czasie wydobyto 1000 kości, nie tylko Lisowicia, ale również innych gadów. 11 lat temu odkryto małe fragmenty Lisowicia, teraz naukowcy przedstawili nową rekonstrukcję tego zwierzęcia. Można ją oglądać w Muzeum Ewolucji w Warszawie.
Dzięki temu przełomowemu odkryciu można przypuszczać, że 200 milionów lat temu dinozaury nie były jedynymi wielkimi stworzeniami żyjącymi na Ziemi.
Na stronie Muzeum Ewolucji czytamy:
Dicynodont Lisowicia bojani, z późnego triasu Polski, osiągnął szacowaną długość ponad 4,5 metra, wysokość 2,6 metra i masę ciała 9 ton. Lisowicja jest najmłodszym niekwestionowanym dicynodontem i największym czworobokiem ziemnowodnym z triasu. Brak linii zahamowanego wzrostu i wysoko zmodernizowana kora kości kończyn sugerują trwale szybki wzrost i przypomina dinozaury i ssaki. Odkrycie Lisowici obala ustalony obraz triasowego promieniowania megaherbivore jako zjawiska ograniczonego do dinozaurów i pokazuje, że ssaki z grupy macierzystej były w stanie osiągnąć rozmiary ciała, które nie zostały osiągnięte ponownie w ewolucji ssaków aż do ostatniego eocenu.
