Bohemian Rhapsody miażdży box office w Polsce i na świecie. Jednak czy film o legendarnym zespole jest idealnym odzwierciedleniem prawdziwej historii Queen?
„Bohemian Rhapsody” wszedł do polskich kin 2 listopada. Po niecałym tygodniu bycia na ekranach zmiótł z piedestału (zajmowanego przez bite pięć tygodni) kontrowersyjny „Kler” Smarzowskiego. Film Bryana Singera przyciągnął przed kinowy ekran prawie 163 tys. osób. Na chwilę obecną film zarobił ponad 51 mln dolarów w USA oraz ponad 94 mln dolarów poza USA przy budżecie 52 mln dolarów!
Widzowie pokochali ekranizację historii legendarnej grupy rockowej. Z kolei krytycy zarzucają filmowi zbytnie załagodzenie wizerunku członków zespołu, a przede wszystkim ekscentrycznego frontmana, jakim był Freddie Mercury. Jak zawsze, film nie zadowolił wszystkich. Co by nie mówić o „Bohemian Rhapsody” – taki wynik weekendu otwarcia z pewnością jest ogromnym sukcesem.
Mimo wszystko, film nie pokrywa się stuprocentowo z prawdziwą historią Queen. Znaleźliśmy kilka nieścisłości – sprawdźcie sami!
Poznanie się członków zespołu
Film sugeruje, że Freddie poznał Rogera i Briana, którzy wtedy tworzyli zespół Smile, bezpośrednio po ich koncercie. W rzeczywistości chłopcy poznali się w Ealing College of Art. Freddie już wtedy pragnął dołączyć do Smile, który ówcześnie tworzyli Roger Taylor, Brian May oraz Tim Staffell. Pojawiał się na ich koncertach, doradzał i pouczał, jak mają się zachować – jednak nie był brany na poważnie i ich drogi na jakiś czas się rozeszły. Faktycznie, Freddie dołączył do Smile dopiero po odejściu Staffella, jednak wcześniej chłopcy się już znali. Było to na początku roku 1970.
John Deacon
„Bohemian Rhapsody” Singera ukazuje, jakoby John Deacon był od początku basistą Queen. W rzeczywistości zespół zawiązał się w 1970 roku w składzie Freddie Mercury (śpiew, instrumenty klawiszowe), Brian May (gitara, śpiew) oraz Roger Taylor (perkusja). Na początku Queen współpracowało z kilkoma basistami, jak Mike Grose, Barry Mitchell czy Doug Bogie. John Deacon dołączył do grupy dopiero 2 lipca 1971.
Solowa kariera Freddiego
W filmie chęć nagrania solowej płyty jawi się jako wielka zdrada ze strony frontmana. Rzeczywistość była jednak inna. Rok 1982 był dla członków Queen trudny. Utrzymywanie typowego dla nich rozkładu pracy „płyta – trasa – płyta – trasa” oraz chłodne przyjęcie ich najnowszego albumu spowodowały ochłodzenie relacji między muzykami. Zmęczeni kilkunastoletnim, ciągłym przebywanie w swoim towarzystwie, postanowili w 1983 zawiesić działalność grupy. Freddie poświęcił się pracom nad solowym albumem „Mr. Bad Gay” w jednym ze swoich ulubionych miast – Monachium. W świetle filmu warto wspomnieć, że nim Freddiemu w ogóle przyszła ochota na solowy album, perkusista Roger Taylor miał już na swoim koncie dwa solowe krążki.
Choroba Freddiego
Film jasno daje nam do zrozumienia, że frontman Queen dowiedział się o swojej chorobie jeszcze przez słynnym koncertem Live Aid (1985). W rzeczywistości, Freddie Mercury prawie na pewno jeszcze wtedy nie wiedział, że choruje na AIDS. Dokładna data poznania diagnozy przez Freddiego nie jest znana, jednak szacuje się, że było to około roku 1987. Live Aid nie było też ostatnim koncertem zagranym przez Freddiego, co niezbyt subtelnie sugeruje widzom film. Grupa zagrała razem ostatni koncert w 1986 roku w parku Knebworth w Wielkiej Brytanii. Z kolei z życia publicznego Freddie wycofał się w 1988 roku. Queen w dalszym ciągu pracowali nad ostatnim albumem. Nie zdążyli go jednak dokończyć w pełnym składzie z powodu śmierci Mercury’ego, spowodowanej zapaleniem płuc w wyniku zachorowania na AIDS.
CZYTAJ RÓWNIEŻ:
(Marlena Borczyk)
