Niektórzy wciąż uważają, że bicie dzieci to metoda wychowawcza. Jednak naruszenie nietykalności dziecka przez jego rodzica, czy opiekuna jest obwarowane karami na zasadach kodeksu karnego.
Uregulowanie tych kwestii możemy znaleźć w Ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. Stosowanie kar cielesnych zostało zakazane prawnie w 2010 r.
Mimo, to w wielu polskich domach wciąż bije się dzieci. Rodzice często argumentują swoje zachowanie tym, że sami byli bici. Wielu psychologów podkreśla, że stosowanie kar cielesnych jest wynikiem nieradzenia sobie z emocjami przez dorosłych.
W wyszukiwarce Google możemy znaleźć najczęściej pojawiające się pytania dot. bicia dzieci – są one co najmniej niepokojące:
„co grozi za bicie dziecka w Polsce”
„od którego roku nie można bić dzieci”
„czy uderzenie dziecka jest legalne”
Zjawisko bicia dzieci wciąż jest obecne, aż 60 % Polaków uważa, że klaps to nie przemoc – z roku na rok panuje jednak coraz większy ostracyzm społeczny dotyczący tej kwestii.
Agresja rodzi agresję
Eksperci alarmują, że każda forma przemocy, może rodzic przemoc. Czyli jeżeli bijemy swoje dziecko w wyniku nieradzenia sobie z własnymi emocjami, są duże szanse na to, że nasze dziecko będzie reagowało dokładnie w ten sam sposób. Reakcje te mogą pojawiać się u dzieci w stosunku do rodziców, rówieśników, a w przyszłości w odniesieniu do własnych dzieci – istnieje wiele badań, które potwierdzają powielanie zachowań dorosłych przez dzieci.
Bite dziecko przejawia większą skłonność do agresji, pojawiają się u niego zaburzenia na tle nerwowym, oraz lęk. Rodzice często nie zdają sobie sprawy, że każda forma cielesnej kary może odcisnąć piętno na psychice dziecka.
Jak reagować jeżeli dziecko jest nieposłuszne
Każdy rodzic wie, że wychowanie dziecka jest ogromnym wyzwaniem. Ilość bodźców, z którymi dzieci obecnie muszą się mierzyć sprawia, że są niespokojne i rozkojarzone. Przebodźcowanie, oraz uzależnienie od elektroniki rodzi nowe wyzwania. Dlatego, tym bardziej ważne jest zrozumienie tego, co dzieje się z naszym dzieckiem. Najbardziej polecaną metodą jest konsekwencja, dziecko wówczas wie, że po swoim wybuchu, czy akcie nieposłuszeństwa, nie wymusi niczego na rodzicu, który musi się uzbroić wówczas w ogromne pokłady cierpliwości. Jednak powtarzanie takiego zachowania zacznie wzbudzać w dziecku szacunek wobec rodzica. Krzyk i naruszenie nietykalności cielesnej wzbudzi w nim dodatkową agresję i strach, co w konsekwencji przełoży się na nieprawidłowy rozwój.
